[لَا يَغُرَّنَّكَ تَقَلُّبُ الَّذِينَ كَفَرُوا فِي الْبِلَادِ] “İnkâr edenlerin diyar diyar gezip refah içinde dolaşması sakın seni aldatmasın.”^[1]

Gazze olayları; müstekbir Yahudilerin ve arkasındaki küfür dünyasının yalanlarının deşifre edilmesinde, gerçek gücün kimin elinde olduğunun bilinmesinde, İslâm dünyasındaki tüm yöneticilerin ikiyüzlülüklerinin açığa çıkmasında, İslâm coğrafyasında kanaat önderi olarak bilinen birçok meşhur şahsiyetin samimiyet ve cesaretlerinin test edilmesinde bir milat olmuştur.

Kâfirlerin ve onların yalanlarından etkilenen birçok kimsenin yaydığı, “Yahudi varlığının güçlü olduğu, dünyayı yönettiği” propagandalarını; yetersiz silaha fakat samimi bir imana sahip olan Kassam Tugayları yerle bir etmiştir.

Başlangıcından itibaren iki yıla yaklaşan bu olaylar karşısında şer'i hükmün gereği olarak Yahudi varlığına karşı hemen orduların harekete geçirilmesi, her türlü ticaretin ve diplomatik ilişkinin kesilmesi gerekirken ve yaşanan bunca katliama rağmen hâlâ “âlim” (!) diye anılan birçok kişi, STK temsilcisi gibi şahsiyetler bu çözümleri kabul etmemektedir.

Yöneticilerin yüzlerine bu gerçeği açıkça haykırıp ümmeti bu hususta bilinçlendirmek yerine, Müslümanların duygu ve emeklerini boş sözlerle istismar etmektedirler. Orduların acilen Yahudi varlığına karşı harekete geçirilmesi şer'i hükmünü; “ekonomik sıkıntılara düşüleceği”, “ABD’nin bizi bombalayacağı”, “şu an şartların buna uygun olmadığı”, “reel politik” (!) gibi tamamen şer'i hükümden, kesin nasslardan uzak aklî gerekçelerle görmezden gelmektedirler.

Konunun Müslümanlar nezdinde netleşmesi için meseleyi kafalarda soru işareti oluşturabilecek üç noktadan ele almak istiyoruz:

1.   Orduların harekete geçirilmesini, her türlü ticari ve diplomatik ilişkinin kesilmesini gerektiren şer'i hükümler ve kaynakları nelerdir?

2.   Türkiye başta olmak üzere İslâm ülkelerindeki orduların bunu gerçekleştirebilecek güçleri var mıdır?

3.   Yahudi varlığına karşı fiilî savaş ve cihad ilan edilmesi hâlinde ABD veya diğer kâfir devletler bize savaş açar mı?

Bu başlıkları kısaca detaylandıralım:

1.   Orduların harekete geçirilmesini, her türlü ticari ve diplomatik ilişkinin kesilmesini gerektiren şer'i hükümler ve kaynakları nelerdir?

Birçok ayette^[2] açıkça bu hususa işaret edilmektedir:

[فَمَنِ اعْتَدَىٰ عَلَيْكُمْ فَاعْتَدُوا عَلَيْهِ بِمِثْلِ مَا اعْتَدَىٰ عَلَيْكُمْ ۚ وَاتَّقُوا اللَّهَ وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ مَعَ الْمُتَّقِينَ] “Öyleyse kim size saldırırsa, onun saldırdığı gibi siz de ona saldırın. Allah’tan sakının ve bilin ki Allah, muttakîlerle beraberdir.”[3]

Fakihler, Müslümanların canları, malları ve namusları ile kâfirlerin saldırısına uğramaları hâlinde cihat farz-ı ayn olur ve bundan bir an dahi geri durmak caiz değildir. Bu konuda İslâm uleması arasında ihtilaf yoktur.

İmam Nevevî, “Kâfirler, Müslümanların topraklarına girmeleri hâlinde cihat, o beldede bulunan Müslümanlar üzerine farz-ı ayn olur.”^[4] demektedir. Müslümanlara ait beldelerden birini düşman işgal ettiğinde, işgal için ordularını harekete geçirdiğinde, hücum etmeye kalkıştığında veya düşmanın Müslüman halktan bir grubu yahut bir kişiyi esir almak, öldürmek ya da korkutup tedirgin etmek gibi bir kötülük yapmak istemesi hâlinde de cihat farz-ı ayn olur.^[5]

Düşmanın, Müslümanlara ait topraklardan bir yeri ele geçirmesi veya bu toprakların içine girmesi hâlinde cihat, dârdaki (beldedeki) Müslümanların tümü üzerine farz-ı ayn olur.^[6] Saldırıya uğrayan topraklardaki Müslümanlar düşmanı def etmekte yeterli olamazlarsa, bu farz-ı ayn düşman defedilinceye kadar —doğudan batıya yakınlık sırasına göre— diğer Müslümanlara intikal eder.^[7]

Düşman, Müslümanların topraklarına girdiğinde, yakınlık sırasına göre onun kovulması için savaşmanın vacip olmasında şüphe yoktur. Çünkü Müslümanların topraklarının tümü tek toprak gibidir.^[8] Tüm Müslümanların itikadına göre, düşman sınırında yaşayan serhat halkı korku ve endişe içinde olup direnç gücü bulunmadığında ve toprakları, canları, nesilleri tehlikedeyse, orada bulunan Müslümanları düşmanın korkusundan kurtarıp selamete çıkarmak için savaşa çıkmak tüm ümmet üzerine farzdır. Bu hususta ümmet arasında ihtilaf da yoktur.^[9]

Özetle, bu hususta âlimler hiçbir surette ihtilaf etmemiş ve benzeri kelimelerle görüşlerini ifade etmişlerdir. Onların hiçbirinde, Müslümanların cihada çıkmaları için “hazır olmadıkları gerekçesiyle beklemeleri gerektiğine” dair bir kayıt bulunmamaktadır. Ulemanın tamamı, vakit kaybetmeksizin, yakınlık sırasına göre ve düşman defedilinceye kadar tüm Müslümanların bundan sorumlu olduklarında ittifak etmiştir.

Ayrıca ulema, saldırıya uğrayan mümin kardeşlerinin uğradıkları zulmü izale etmek için harekete geçen Müslümanların uğrayacakları maddî zararları da dikkate almamıştır. Zira onlar, bu hususta tümüyle şer'i nassları esas almış, dünyevî kayıpları hiçbir şekilde hesaba katmamışlardır. Böylesi bir durumda kâr-zarar hesabı yapılmaz. Hele de bugün olduğu gibi, Azerbaycan petrolünün naklinden dolayı altı kat kâr(!) elde edildiğini söyleyenlerin sözlerinde olduğu gibi; akıtılan çocukların, kadınların, kısacası tüm mazlumların kanı üzerinden pis bir kazanç sağlamayı, içinde az da olsa merhamet bulunan bir Müslüman asla kabul etmez. Böyle bir merhametsizliğe, anca kalplerinde İslâm’a ve Müslümanlara kin ve öfke dolu Yahudiler, müşrikler ve kâfirler rıza gösterebilir.

2- Türk ordusu güçlü olmakla birlikte, hava kuvvetleri ve savunma sistemleri bakımından Yahudi varlığı ile mücadele edebilecek güce sahip olmadığı gerekçesiyle ordunun harekete geçirilmesinin mümkün olmadığı iddia edilmektedir.

Gerçekte günümüz dünyasındaki Müslümanların en önemli problemlerinden biri, düşmanı kendisinden daha güçlü ve kuvvetli görme zafiyetidir. İşte bu bakış açısı belanın en büyüğüdür. Bu zihniyet, Müslümanların yöneticilerinin ABD gibi sömürgecilerin izni ve işareti olmadan savaşmayı akıllarından bile geçirememeleri ve gerçekten güçlü olmalarına rağmen sudan bahanelerle kendilerini yetersiz görmeleridir.

Bu orduyla kıyaslanamayacak imkânlara sahip olmayan el-Kassam’ın, Yahudi varlığının “delinmez” denilen demir kubbesini nasıl deldiğini görmüyorlar mı? Tüm imkânsızlıklarına rağmen imanlarıyla dimdik duran ve Yahudi varlığının ordusunu psikolojik olarak hüsrana uğratan bu insanlar, iman gücünün her türlü maddî gücün ötesinde olduğunu göstermediler mi? Ellerinde bizim ordumuzun sahip olduğu imkânlar olsaydı bugün Yahudi varlığından eser kalır mıydı?

7 Ekim’de el-Kassam’ın mübarek saldırısına kadar Yahudi varlığının ordusunun “yenilmez” olduğunu söyleyen birçok askerî yetkili, bugün “Bu ordu karşısında Yahudi varlığı bir saat bile dayanamaz” demiyor mu? 7 Ekim’den sonraki bu değişimin sebebi, son derece cılız, el yapımı füzelerle delinmez denilen demir kubbeyi eleğe çeviren imanlı yiğitlerin eylemi değil midir?

Burada sorun, güç ve kuvvet meselesi değil; gücü elinde bulunduran zihniyetin kendisini düşman karşısında aciz ve yetersiz görmesi, dünyevî hesaplar yapmasıdır. Kuvvetler dengesini sadece maddî unsurlara ve matematiksel hesaplara göre ölçmek, Allah’ın yardımını hesaba katmamaktır. Şer'i hükümlerin belirlediği çözümler dikkate alınmamaktadır. Oysa orduların zaferleri hiçbir zaman sadece sayıca çokluk, silah donanımı veya devletin maddî gücüyle kazanılmamıştır.

[كَم مِّن فِئَةٍ قَلِيلَةٍ غَلَبَتْ فِئَةً كَثِيرَةً بِإِذْنِ اللَّهِ ۗ وَاللَّهُ مَعَ الصَّابِرِينَ] “Nice az topluluk, çok topluluğa Allah’ın izniyle üstün gelmiştir. Allah, sabredenlerle beraberdir.”^[10]

İslâm tarihinde bunun çok sayıda örneği vardır. Mute Savaşı’nda, 3 bin kişilik İslâm ordusu, 150 bin kişilik Bizans ordusu karşısında yenilmeden dimdik ayakta kalabilmiştir. Malazgirt Savaşı’nda Sultan Alp Arslan komutasındaki İslâm ordusu, 200 bin kişilik Bizans ordusu karşısında zafer elde etmedi mi?

Her yıl Malazgirt’te törenler düzenleyenler, neden Alp Arslan’ı örnek almıyor? Kefen yerine bembeyaz elbiseyle ordusuna komuta eden Alp Arslan ve Allah yolunda şehit olmak için savaşan iman dolu yiğitler nerede? Ne çabuk geçmişimizi unuttuk. Daha yakın zamanda cılız askerî gücüyle Rus ordusuna kök söktüren Dudayev’in yaptıklarını da mı duymadınız?

Hayır, hayır… Zaferler önce zihinlerde, imanla, Allah’a güvenip dayanmakla kazanılır. Sayıca çokluk veya askerî üstünlük tek başına zafer getirmez. Rabbimiz bunu şu ayette net bir şekilde bildirmektedir:

[لَقَدْ نَصَرَكُمُ اللَّهُ فِي مَوَاطِنَ كَثِيرَةٍ ۙ وَيَوْمَ حُنَيْنٍ إِذْ أَعْجَبَتْكُمْ كَثْرَتُكُمْ فَلَمْ تُغْنِ عَنكُمْ شَيْئًا وَضَاقَتْ عَلَيْكُمُ الْأَرْضُ بِمَا رَحُبَتْ ثُمَّ وَلَّيْتُم مُّدْبِرِينَ] “Şüphe yok ki Allah, size birçok savaş yerlerinde zafer verdi ve Huneyn günü de size yardım etti. O vakit çokluğunuz size güven vermişti de bu size hiçbir fayda sağlamamıştı. Yeryüzü, genişliğine rağmen size dar gelmişti; sonra da bozularak arkanızı dönüp gitmiştiniz.”^[11]

Allah Azze ve Celle, zaferin kendi elinde olduğunu ve mümin kullarına yardım edeceğini birçok ayette haber vermektedir:

[إِن يَنصُرْكُمُ اللَّهُ فَلَا غَالِبَ لَكُمْ ۖ وَإِن يَخْذُلْكُمْ فَمَن ذَا الَّذِي يَنصُرُكُم مِّن بَعْدِهِ ۗ وَعَلَى اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ]
“Eğer Allah size yardım ederse, size üstün gelecek yoktur; eğer size yardımı terk ederse, ondan sonra size yardım edecek kimdir? Müminler yalnızca Allah’a güvenip tevekkül etmelidir.” ^[12] [إِنَّا لَنَنصُرُ رُسُلَنَا وَالَّذِينَ آمَنُوا فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَيَوْمَ يَقُومُ الْأَشْهَادُ] “Şüphesiz biz, peygamberlerimize ve iman edenlere dünya hayatında da, şahitlerin duracağı günde de yardım ederiz.” ^[13] [كَتَبَ اللَّهُ لَأَغْلِبَنَّ أَنَا وَرُسُلِي ۚ إِنَّ اللَّهَ قَوِيٌّ عَزِيزٌ] “Allah, yazmıştır: ‘Andolsun, ben galip geleceğim ve elçilerim de.’ Şüphesiz Allah, güçlüdür, üstün olandır.”^[14]

Bu konuda gerek Kur’an’da, gerek hadislerde, gerekse İslâm tarihinde sayısız örnek bulunmaktadır. Rasulullah SallAllahu Aleyhi ve Sellem, ordusunu hazırlayıp Tebük’e doğru hareket edince Bizans ordusu savaş meydanına dahi inmeye cesaret edememişti. Bunun üzerine Allah’ın Rasulü, Allah’tan gelen bu yardımı şu sözleriyle ifade etmişti:

[نُصِرْتُ بالرُّعْبِ مَسِيرَةَ شَهْرٍ] “Bir aylık mesafeden (düşmanların kalbine) korku salınarak bana yardım edildi.” ^[15] [بَشِّرْ هذه الأمَّةَ بالسَّناءِ، والرِّفْعةِ في الدِّينِ، والنَّصْرِ والتَّمْكينِ في الأرْضِ، فمَن طَلَبَ مِنهم الدُّنْيا بعَمَلِ الآخِرةِ لم يكنْ له في الآخِرةِ نَصيبٌ] “Bu ümmete; konumunun ve değerinin üstünlüğünü, dinini güçlü ve kuvvetli bir şekilde yerleştirip ülkelerin fethinde Allah’ın yardım edeceğini, dünya ve ahirette üstün olacağını müjdele. Her kim de ahiret yerine dünyayı ister ve çalışırsa onun ahirette nasibi olmaz.”^[16]

Bazıları, Yahudi varlığına karşı orduların harekete geçirilmesinin birtakım tehlikeleri ve maddî kayıpları beraberinde getireceği gerekçesiyle itiraz etmektedir. Oysa Haşr Suresi’ndeki şu ayet bu iddialara ne güzel cevap vermektedir:

[هُوَ الَّذِي أَخْرَجَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ مِن دِيَارِهِمْ لِأَوَّلِ الْحَشْرِ ۚ مَا ظَنَنتُمْ أَن يَخْرُجُوا ۖ وَظَنُّوا أَنَّهُم مَّانِعَتُهُمْ حُصُونُهُم مِّنَ اللَّهِ فَأَتَاهُمُ اللَّهُ مِنْ حَيْثُ لَمْ يَحْتَسِبُوا وَقَذَفَ فِي قُلُوبِهِمُ الرُّعْبَ يُخْرِبُونَ بُيُوتَهُم بِأَيْدِيهِمْ وَأَيْدِي الْمُؤْمِنِينَ فَاعْتَبِرُوا يَا أُولِي الْأَبْصَارِ] “Kitap ehlinden inkâr edenleri ilk sürgünde yurtlarından çıkaran O’dur. Siz onların çıkacaklarını sanmamıştınız; onlar da kalelerinin kendilerini Allah’tan koruyacağını sanmışlardı. Fakat Allah(’ın azabı) onlara ummadıkları yerden geldi, kalplerine korku saldı. Evlerini kendi elleriyle ve müminlerin elleriyle yıkıyorlardı. Artık ibret alın ey basiret sahipleri!”^[17]

Bu ayette:

• Yahudileri kalelerinden çıkaranın Allah olduğu,
• Müslümanların, kuşattıkları kaleden Yahudileri çıkaramayacaklarını düşündükleri,
• Yahudilerin, kalelerinin kendilerini Allah’tan koruyacağını zannettikleri,
• Allah’ın onlara hiç ummadıkları yerden geldiği ve kalplerine korku saldığı,
• Bu korku sebebiyle evlerini kendi elleriyle yıkmaya başladıkları açıkça bildirilmektedir.

Bugün de bazı Müslümanlar, Yahudi varlığının arkasında ABD olduğu için yenilmeyeceklerini zannederken; Yahudi varlığı da arkasındaki ABD’ye güvenerek kendisini Allah’tan koruyabileceğini sanmaktadır. Elbette bunda akıl sahipleri için büyük ibretler vardır.

3- Yahudi varlığına karşı cihat ilan edip ordumuzu harekete geçirmemiz hâlinde ABD bize saldırabilir mi? Bize ağır bir yenilgi tattırabilir mi?

Şer'i nassları dikkate almaksızın, sadece matematiksel ve mantıksal hesaplara dayanarak düşünülürse bunun mümkün olduğunu söyleyebiliriz. Allah’ın yardımının olmadığı yerde her türlü hezimet ihtimal dâhilindedir.

Fakat:

a-   Müslüman olarak bizler her şeyden önce bu meseleye İslâm’ın penceresinden bakıyoruz. Orduların Gazze’ye yürümesi gerektiğini, kişisel düşüncemize veya duygularımıza göre söylemiyoruz. Zira biz Allah Azze ve Celle’nin şu emrine iman ediyoruz:

[فَاسْتَقِمْ كَمَا أُمِرْتَ وَمَنْ تَابَ مَعَكَ وَلَا تَطْغَوْاۜ إِنَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ] “Emrolunduğun gibi dosdoğru ol! Seninle beraber tevbe edenler de dosdoğru olsun! Sakın azgınlaşmayın. Çünkü O, bütün yaptıklarınızı görmektedir.”^[18]

Amellerimizde Allah ve Rasulü’nün çizdiği sınırları aşmak istemiyoruz. Zira [أَلَا يَعْلَمُ مَنْ خَلَقَ وَهُوَ اللَّطِيفُ الْخَبِيرُ] “Hiç yaratan bilmez mi? O, en ince işleri görüp bilmektedir ve her şeyden haberdardır.”^[19] ayeti varken kendi akli çıkarımlarımızı daha üstün görmüyoruz.

b-   Biz Allah Azze ve Celle’nin emrinde galip ve emrettiği hususun mutlak doğru olduğuna inanıyoruz. Nitekim:

[وَأَوْحَيْنَا إِلَىٰ مُوسَى أَنْ أَسْرِ بِعِبَادِي إِنَّكُمْ مُتَّبَعُونَ] “Musa'ya, ‘Kullarımı geceleyin yola çıkar; çünkü takip edileceksiniz’, diye vahyettik.”^[20]

Bu ayete istinaden, İsrailoğullarını denize götüren ve denizi yararak onlara yol açan, Firavun’u ise denizde boğan Allah’ın yardımından hiçbir zaman ümit kesmeyen Musa Aleyhisselam gibi, biz de Rabbimizin emrinin bizi yanıltmayacağına ve yeryüzünde böbürlenerek dolaşanları mülklerinden çıkaracağına inanıyoruz. Firavun, Musa Aleyhisselam ve beraberindekilerin az bir topluluk olduklarını, kendisinin ise daha güçlü olduğunu söylüyordu; fakat Allah, Firavun ve kavmini mülklerinden, bahçelerinden çıkardı.

c-   Yahudi varlığı, bu coğrafyada etrafındaki hain yöneticilerin sessizliği sayesinde ayakta durmaktadır. Bu iğrenç varlığa gölge olan yönetimlerden birinin bile gölgesinin kaldırılması hâlinde ABD başta olmak üzere tüm küfür dünyası desteğini çekecektir. Çünkü ne ABD ne de başka bir sömürgeci, Yahudi varlığı için kendi çıkarlarını tehlikeye atmaz.

d-   Afganistan, Irak ve daha birçok yerde bulunan Amerikan askerlerinden binlerce cesedin ABD’ye dönmesi, Amerikan halkını ürkütmüştür. Amerika’nın yeniden böyle bir bedeli göze alması zordur. Kaldı ki savaş sadece hava gücüyle kazanılmaz; asıl kazananlar cephedeki yiğitlerdir. ABD ise böyle yiğitlerden yoksundur. İslâm ülkelerindeki ordularda, özellikle Türkiye ordusunda Allah yolunda şehadeti arzulayan nice yiğit vardır. Belki hava saldırıları ile bize zarar verebilirler, fakat bu toprakları hiçbir şekilde işgal edemezler; hatta işgal etmeyi akıllarından dahi geçiremezler.

Kaldı ki tek bir Müslümanın kanı, milyarlarca dolardan daha değerlidir. Nitekim Rasulullah SallAllahu Aleyhi ve Sellem şöyle buyurmuştur:

[مَا أَطْيَبَكِ وَأَطْيَبَ رِيحَكِ وَأَعْظَمَ حُرْمَتَكِ، وَالَّذِي نَفْسُ مُحَمَّدٍ بِيَدِهِ لَحُرْمَةُ الْمُؤْمِنِ أَعْظَمُ عِنْدَ اللَّهِ حُرْمَةً مِنْكِ مَالُهُ وَدَمُهُ]
“(Ey Kâbe!) Sen ne güzelsin, kokun da ne güzel! Sen ne yücesin, saygınlığın da ne yüce! Canımı elinde tutan Allah’a yemin ederim ki, müminin malı ve kanı Allah katında senin hürmetinden daha büyüktür.” ^[21]

Son olarak:

[قَاتِلُوهُمْ يُعَذِّبْهُمُ اللَّهُ بِأَيْدِيكُمْ وَيُخْزِهِمْ وَيَنصُرْكُمْ عَلَيْهِمْ وَيَشْفِ صُدُورَ قَوْمٍ مُّؤْمِنِينَ] “Onlarla savaşın ki Allah, sizin ellerinizle onları cezalandırsın, rezil rüsva etsin, onlara karşı size yardım etsin ve müminlerin kalplerine şifa versin.”^[22]

Yahudi varlığı ile savaş hakkında Rasulullah SallAllahu Aleyhi ve Sellem şöyle buyuruyor:

[لَتُقَاتِلُنَّ الْيَهُودَ فَلَتَقْتُلُنَّهُمْ حَتَّى يَقُولَ الْحَجَرُ: يَا مُسْلِمُ هَذَا يَهُودِيٌّ فَتَعَالَ فَاقْتُلْهُ] “Kesinlikle Yahudilerle savaşacak ve onları öldüreceksiniz. Öyle ki taş dile gelecek ve: ‘Ey Müslüman, bu bir Yahudidir, gel ve onu öldür’ diyecektir.”^[23] Bir başka rivayette ise, [تُقَاتِلُكُمُ الْيَهُودُ فَتُسَلَّطُونَ عَلَيْهِمْ] “Yahudiler sizinle savaşacak, siz de onlara üstün geleceksiniz.”^[24]

Bu ve benzeri hadisler, Müslümanların Yahudi varlığına karşı üstünlük sağlayacaklarını ifade etmekte; ancak bu mücadelede uğrayacakları bir zarardan bahsetmemektedir. Tıpkı Hendek Savaşı’nda Rasulullah’ın, “Bana müşriklerin haberini kim getirecek?” talebine cevap vererek giden kişinin, herhangi bir tehlikeye uğramadan sapasağlam döneceğini bildirmesi gibi.

Şimdi artık Müslümanlar, İstanbul’un fethini müjdeleyen hadisi zihnine kazıyıp, o müjdeye nail olan Sultan Fatih gibi yiğit, kahraman komutanları; orduların harekete geçtiğini, zafer haberlerini ve yürekleri ferahlatacak müjdeleri görmek istiyor.

[قَاتِلُوهُمْ يُعَذِّبْهُمُ اللَّهُ بِأَيْدِيكُمْ وَيُخْزِهِمْ وَيَنصُرْكُمْ عَلَيْهِمْ وَيَشْفِ صُدُورَ قَوْمٍ مُّؤْمِنِينَ] “Onlarla savaşın ki Allah, sizin ellerinizle onları cezalandırsın, rezil rüsva etsin, onlara karşı size yardım etsin ve müminlerin kalplerine şifa versin.”^[25] [وَيَوْمَئِذٍ يَفْرَحُ الْمُؤْمِنُونَ * بِنَصْرِ اللَّهِ يَنصُرُ مَن يَشَاءُ وَهُوَ الْعَزِيزُ الرَّحِيمُ] “O gün Allah’ın zafer vermesiyle müminler sevineceklerdir. Allah dilediğine yardım eder. O, mutlak güç sahibidir, çok merhametlidir.”^[26]